Ik dacht dat het alleen in Rusland voorkwam. Daar zag je in de jaren 90 altijd driftige baasjes met een setje ruitenwissers onder de arm over straat of een winkel in lopen. Wat een zielige paniekzaaiers, dacht ik altijd.
Zondag reden we in onze bolide op de snelweg richting de Flevopolder en S. merkt op: “Wat zien de ruitenwissers er raar uit – zo roestig?” Ik kijk eens goed door de voorruit en warempel, beide ruitenwissers ontbreken, op het raam rusten alleen een paar roestige houders. Op de terugweg werden we nota bene nog overvallen door een regenbuitje, maar gelukkig was die niet krachtig genoeg om ons naar de kant van de weg te dwingen.
Het is weer raak in Amsterdam-West. Twee weken geleden was het ventiel van mijn fiets opeens verdwenen. Geen ramp, maar wel uitermate ongelukkig, als je vrolijk denkt weg te kunnen fietsen. Vorige week was de dinamo van mijn fiets getrapt. Gelukkig is het nu nog lang licht; ik laat hem later deze zomer wel repareren. En dan nu weer Suske en Wiske en het ruitenwisserraadsel. Deze keer heb ik maar aangifte gedaan. Dat zou een Rus toch niet gauw doen!
3 Responses to Ongelooflijk, wat een debielen!