Het was in die dagen dat ik mij plotseling in Utrecht bevond. In restaurant Bis op de Oudegracht sprak de serveerster mij aan: “Bent u dit misschien verloren” en zij toonde mij een wit fietslampje. “Verdomd, hoe kan ik die nou zijn verloren?”, dacht ik. Ik opende mijn rugzak en zag alleen een rood fietslampje. “Ja, dank je wel, die moet van mij zijn”, zei ik tegen de serveerster. Zij gaf mij het voorlichtje, dat ik snel opborg.
Later op de avond, ‘s nachts eigenlijk, in de fietsenflat bij Amsterdam CS, bevestigde ik de lampjes op mijn fiets. Ik bleek opeens drie lampjes in mijn tas te hebben: twee voorlampjes en één achterlampje. Wie gisteren een fietslampje is kwijtgeraakt in café-restaurant Bis, moet even contact met mij opnemen.
En het was in die dagen dat de Utrechtse funkband Gellybooty een afscheidsconcert gaf in Tivoli de Helling. Er zaten zoveel minuten tussen het openen van de voordeuren en de start van het concert, dat greut al op weg naar huis was toen de eerste noten ingezet werden. Voor een concertrecensie verwijs ik daarom naar de sites van:
One Response to Uit in Utrecht