De repetitie is voor mij vooral een vooroefening voor Al wat schittert, Cattons page-turner over goudzoekers in het 19-eeuwse Nieuw-Zeeland. In De repetitie komen drie verhaallijnen over een meisjesschool, een muziekschool en een toneelacademie langzaam samen.
Catton kan heel goed schrijven, bijna al haar vergelijkingen zijn raak en haar beschrijvingen van de gevoelens en verhoudingen van middelbare scholieren zijn ontzettend treffend. Maar verder maakt de roman een nogal gecomponeerde indruk, kunstig opgezet, daar niet van, maar de vorm overschaduwt de functie.
Beschrijving van een stoer meisje:
… als ze moet nablijven [kijkt] ze met een tevreden glimlach voor zich uit om te laten zien dat alles precies volgens plan verloopt.