De kaart en het gebied – Michel Houellebecq

De eenzame fotograaf Jed maakt een kunstproject met Michelinkaarten dat enorm aanslaat en zijn naam vestigt. Vervolgens pakt hij de schilderkunst op, creëert een serie schilderijen over hedendaagse beroepen en wordt miljonair. Die serie is zo’n succes dat Jed en zijn galeriehouder “de beroemde Franse schrijver Houellebecq” kunnen benaderen om een voorwoord bij de catalogus te schrijven.

Er ontstaat een komisch Droste-effect waarin Houellebecq zichzelf portretteert als een depressief, alcoholistisch, haast seniel menselijk wrak.

Houellebecq schijnt er berucht om te zijn hele artikelen van Wikipedia over te nemen in zijn boeken. Ook in De kaart en het gebied komen soms uitvoerige (en saaie) beschrijvingen voor die rechtstreeks uit de encyclopedie overgenomen lijken te zijn. Die zakelijke beschrijvingen kwam ik ook al tegen bij Franzen. De grote schrijvers vinden het blijkbaar geen enkel probleem om een belegger in een boek te intoduceren met meerdere pagina’s encyclopedische informatie over beleggen.

De kaart en het gebied is te lezen als een aanklacht tegen de vercommercialisering van de kunstsector. Naast het boeiende levensverhaal van de autistische kunstenaar Jed, is het vooral grappig om te zien hoe Houellebecq zichzelf beschrijft. De moord in het tweede deel van het boek is bijna een verhaal op zich.