Polina Dasjkova behoort met Aleksandra Marinina tot de populairste Russische misdaadschrijfsters van dit moment. Haar werk is ondermeer in het Nederlands vertaald. Het boek Zolotoj pesok (Het gouden zand) is evenwel nog niet in ons taalgebied verschenen.
Het gouden zand een lijvige detective die duidelijk geënt is op de klassieken in de Russische literatuur. Het is bijna onvermijdelijk dat het boek teruggrijpt op Dostojevksi’s Misdaad en straf, maar ook reminiscenties aan Gogols Dode zielen dringen zich op.
In Het gouden zand verdwijnt een aantal mensen nadat zij zich bij een sekte aangesloten hebben. Een piloot die op zo zijn gezin kwijtraakt, Ivan Jegorov, gaat op onderzoek uit en kruist het pad van een journalist, Nikita Rakitin, die ook bij deze zaak betrokken is. Wanneer Nikita onder dubieuze omstandigheden om het leven komt, proberen zowel zijn nabije vrienden als rechercheur Andrej Leontjev te achterhalen wat er gebeurd is.
Dasjkova laat geen spaan heel van de top van de Russische maatschappij: politici, artsen, juristen: iedereen is corrupt, de tentakels van de misdaad zijn tot in alle lagen doorgedrongen. Het zijn enkele individuen, zoals Nikita Rakitin en Andrej Leontjev die zich hier – ogenschijnlijk belangeloos – tegen verweren.
Leontjev spiegelt zich hierbij aan Dostojevski’s inspecteur Porfiri Petrovitsj, die zich als een pitbull in zijn zaak vastbijt. De gelijkenissen met Dode zielen zijn vooral gelegen in de uitwijdingen van Dasjkova over de achtergrond en de jeugd van de belangrijkste personages. Soms houden deze uitwijdingen het verhaal danig op, neutraliseren zij de spanning, maar regelmatig blijken deze schetsen toch belangrijke informatie voor het plot te bevatten.
Hier en daar tekent Dasjkova het hedendaagse Moskou met angstwekkende realiteit, zoals de gedetailleerde beschrijving van gedrogeerde baby’s die op de rug van zigeunermeisjes gebonden zijn om zo meer medelijden (en dus geld) bij metropassagiers te ontlokken. De beschrijvingen van het verloren dichterlijke talent van misdaadschrijver Nikita Rakitin komen daarentegen over als de frustratie van een miskend genie die zich met het verkeerde literaire genre bezighoudt (Dasjkova zelf?). Schrijvers schrijven graag over schrijvers, ook als diens leven niet boeiend is. Zonder deze kleine irritaties staat Dasjkova’s detective als een huis.
One Response to Het gouden zand – Polina Dasjkova