Een nieuwe vertaling van een wereldklassieker is belangrijk nieuws. Hans Boland laat een frisse wind door de Nederlandstalige Russische literatuur waaien en zo lees je eigenlijk weer een heel nieuw boek.
Sowieso gaf Misdaad en Straf na 30 jaar herlezen een nieuwe ervaring. Kleine dingen die mij opvielen:
- Ik herinnerde me Misdaad en Straf als een ellenlang ijlen van Raskolnikov, maar eigenlijk is het een tamelijk helder verhaal, waarin Raskolnikov inderdaad wel aaneenlopend ziek, grieperig en ijlend is.
- Ik dacht ook dat het grootste deel van de roman ging over de strijd tussen Raskolnikov en onderzoeker Porfiri, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Zijn zus Doenja en zijn vriend Razoemichin spelen een veel prominentere rol dan ik mij herinnerde.
- Ook viel me op hoe onaardig Rodion tegen Sonja doet, en dat dit haar houding ten opzichte van hem opmerkelijk genoeg geheel niet beïnvloedt.
- Nu ik wat beter bekend ben met de kritiek op Dostojevski viel me op dat Misdaad en Straf een aaneensluitende parade van dwangmatige druktemakers is. Dit was het enige dat me tijdens het lezen tegen de borst stootte: weer zo’n hysterische mafkees. Maar al die mafkezen bij elkaar leveren toch een reuzeboeiend verhaal op.
- De manier waarop de een na de ander in het boek opgevoerd wordt, en het gegeven dat de meeste handelingen plaatsvinden in een paar Petersburgse kamertjes, maken Misdaad en Straf trouwens bij uitstek geschikt om als toneelstuk uit te voeren.
- De vertaling van Boland loopt als een trein, maar de uitdrukkingen “bling bling” en “druk, druk, druk” vind ik niet kunnen. Daarmee leg je een vervreemdende link naar de huidige tijd.
Lezen dan maar? Zeker! Ben je een beginnende Dostovskiaan? Dan raad ik je aan eerst De speler bij de bibliotheek te halen. Helaas nog niet vertaald door Boland…