Verse Russische oogst

Ik was gisteren even in Pegasus, de Russische boekwinkel in Amsterdam, om voor vrienden in Sint-Petersburg Jip en Janneke in het Russisch te kopen. Jip en Janneke heten in het Russisch Sasja en Masja (Саша и Маша). Hun verhaaltjes lijken op het eerste gezicht in het Russisch minder gedateerd over te komen, maar blijven erg grappig. Omdat ik dan toch bij Pegasus was nam ik voor mijzelf ook twee boeken mee.

Eerst stuitte ik op een novelle van Grisjkovets, waarvan ik eerder met veel plezier Het Overhemd gelezen heb. De novelle heet Rivieren (Reki – Реки) en begint aldus:

“Ik heb één keer een beer buiten de dierentuin gezien. Slechts een keer. Hoewel ik geboren ben in Siberië en er ook ruim dertig jaar gewoond heb. In Siberië, waar mijn overgrootvader geboren en gestorven is, waar mijn opa geboren en gestorven is, en waar mijn vader geboren is. Maar ik ben uit Siberië weggegaan. Ik ben ver weggegaan en heb er vooralsnog geen spijt van.”

(Я только однажды видел медведя не в зоопарке. Только один раз в жизни. Хотя я родился и первые свои тридцать с небольшим лет прожил в Сибири. В Сибири, где когда-то родился и умер мой прадед, где родился и умер мой дед, где родился мой отец. А я уехал из Сибири. Уехал далеко и, наверное, без сожаления.)

Het andere boek is een verhaal van de mij onbekende Pavel Sanajev Begraaf mij achter de plint. Ook dat begint veelbelovend. De 9-jarige Sasja woont bij zijn opa en oma. Oma staat in de keuken in beschimmelde theepot schoon te maken, terwijl de kleine Sasja aan tafel op zijn ontbijt wacht:

“Ongeduldig vroeg ik aan haar wanneer ik nu te eten zou krijgen, maar daar kreeg ik direct spijt van.
‘Stinkend, smerig, vervloekt, afschuwelijk kreng!’ begon zij te gillen. ‘Je zult vreten als je het krijgt! Ik ben je knecht niet!'”

(Я нетерпеливо спросил, когда же она даст мне завтракать, и горько пожалел об этом.
– Вонючая, смердячая, проклятущая, ненавистная сволочь! – заорала бабушка. – Будешь жрать, когда дадут! Холуев нет!)