Afgelopen vrijdag (4 februari 2005) stond er in de NRC een interessante boekbespreking door Beatrijs Ritsema: Theodore Dalrymple: Leven aan de onderkant. Het systeem dat de onderklasse instandhoudt.
Dalrymple is een Engelse pyschiater die zich in zijn werk in ziekenhuizen en gevangenissen bezighoudt met de “westerse onderklasse”. Hij vraagt zich af hoe het komt dat de positie van de laagste sociaal-economische klassen in het westen uitzichtlozer is dan die van de (veel armere) laagste klassen in ontwikkelingslanden.
“Waarom is hun bestaan zo troosteloos en gespeend van ambitie, een leegte zonder interesses of hobby’s, slechts gevuld met de gemakkelijkste van alle genoegens (alcohol, drugs, veel en vet eten, televisie, gokken en seks)?”