Op de prijsvraag van vorige week loopt het nog steeds storm met mailtjes. Wil je dus ook kans maken, stuur dan nog gauw even jouw gissing in. Overigens, het antwoord De scheepsjongens van de Bontekoe is reeds gegeven, en hoewel die inzender er verrassend dichtbij zat, is het antwoord fout! Verzint u dus iets nieuws!
Ik ben dit weekend niet op de Borgerstraat geweest, maar was achtereenvolgens in Utrecht, Zaandam en Lelystad. Ik heb namelijk 1 bruiloft en twee verjaardagen achter de rug.
Volgens sommigen is Utrecht de mooiste stad van de wereld (je moet dan waarschijnlijk niet via Hoog Catherijne de stad inkomen). Een bruiloft vieren in Utrecht is heden ten dage echter een hachelijke onderneming. Er wordt in het centrum een busbaan aangelegd, zodat overal zand en stenen liggen, hetgeen het miniscule historische centrum nog onbegaanbaarder maakt. Maar ere wie ere toekomt, toen we rondvaart maakten door de (enige?) Utrechtse gracht was ook ik onder de indruk van de schoonheid van Utrecht onder zeeniveau! (Zou dit er de oorzaak van kunnen zijn dat een aanzienlijk deel van de Utrechters het in zijn studie ook onder water en in de grond opzoekt, met hun florende studie Fysische Geografie?)
Tijdens de rondvaart werd het uiterst komische verhaal vertelt van Karel V die de domheid van de Utrechter aan de kaak stelde. In het hart van de stad zag een Utrechtse herbergier Karel De Vijfde voorbijkomen op zijn paard. De herbergier had het onmiddellijk op het beest voorzien. Hij had er naar eigen zeggen zelfs tien stokslagen voor over om dat paard in zijn bezit te krijgen. Karel V steeg van zijn ros af en gaf de Utrechter er geduchtig van langs. Maar na negen stokslagen hield Karel op met slaan, zei: “De laatste slag houdt u van mij te goed”, en verdween op zijn paard in de nacht. Het verbouwereerde gezicht van de herbergier heb ik afgelopen vrijdag vele malen mogen aanschouwen tijdens onze rondvaart.
Wij hadden namelijk een contingent Brabanders aan boord die, anders dan de stijve Utrechters en Hollanders, de stemming op het feest er goed inbrachten. Er werd zo luid gezongen en gehost dan de rondvaartboot bijna kapseisde, en dat greep nogal de aandacht van het Utrechtse volk aan de wal.