De Groene van deze week is gewijd aan opvoeden. 19% van de moderne ouders zou lijden aan ‘hyperparenting’: zij geven hun kinderen overmatige aandacht, beschermen hen angstvallig en proberen hun ontwikkeling zoveel mogelijk te sturen. Dit zou zowel zeer kwetsbare, onzekere kinderen opleveren, als kinderen die denken dat ze onoverwinnelijk zijn.
“Veel jongvolwassenen hebben een gebrek aan doorzettingsvermogen en kunnen niet ‘afzien’. Ze willen wel iets bereiken, maar dat moet snel, zonder al te veel moeite (want ze zijn moe en willen naar huis) en ze worden het liefst aan het handje genomen.”
Hier tegenover staat het Manifest van de luie ouder van Tom Hodgkinson. De kern van Hogdkinsons betoog is dat je kinderen zoveel mogelijk hun eigen gang moet laten gaan. Enkele aansprekende punten uit zijn manifest:
– We beloven plechtig dat we onze kinderen hun gang zullen laten gaan.
– We drinken alcohol zonder dat we ons daarover schuldig voelen.
– We blijven zo lang mogelijk in bed liggen.
– We proberen ons nergens mee te bemoeien.
– Weg met school.
Ik meen dat de sociale tweedeling een gedifferentieerde aanpak van opvoeden vereist. Ik ken wel enkele hoogopgeleide ouders die het absoluut wat rustiger aan mogen doen. Maar van sommige kinderen op straat zou je toch graag willen dat hun ouders zich iets meer met hun zouden bemoeien.
Ikzelf beloof plechtig dat ik mij zoveel mogelijk aan het derde streven van Hodgkinson zal houden.
» Het basismateriaal is: kind (De Groene, 10-4-2009)
» The idle parent