Van 1987 tot 1998 was Jan van der Putten correspondent voor de Volkskrant in Rome. Het lijvige boek Italianen is een weerslag van die elf jaar in Italiaanse dienst. De centrale vraag die Van der Putten zich stelt is: “Hoe is het mogelijk dat dit land met zijn mix van armoede en rijkdom, corrupte politici en grote macht van de kerk en de mafia toch voortreffelijk functioneert?”.
Uit het hele boek druipt de ogenschijnlijke contradictie tussen een land met aan de ene kant een grote hoeveelheid culturele schatten, vriendelijke bewoners, een geweldige keuken, prachtige natuur en een heerlijk klimaat; en aan de andere kant een ongelofelijke bureaucratie en corruptie, waarbij de belangrijkste politici nauw verbonden zijn met kopstukken van de mafia, terwijl iedereen die hier te veel van afweet zonder pardon een kopje kleiner wordt gemaakt.
Het boek “Italianen” stamt uit 1999 en is dus van voor de tijd van de bouwaffaires in de Randstad en de fraude met Europese CVS-gelden door het Ministerie van SZW. Van der Putten kan daardoor nog de schijn ophouden dat de door en door corrupte Italiaanse maatschappij mijlenver afstaat van de Nederlandse. Wel zet hij scherp uiteen waarom we ons ferm moeten verzetten tegen een samenleving waarbij bepaalde zaken pas geregeld kunnen worden na het betalen van smeergelden: deze kosten worden uiteindelijk namelijk altijd opgebracht door de gewone man.
De corruptiemachine in Italië wordt draaiende gehouden door de staat, stelt Van der Putten, “dat wil zeggen door de belastingbetalers, (dat wil in belastingontduikend Italië voornamelijk zeggen: de loontrekkers), en door de consumenten, op wie de door smeergeld opgedreven kosten worden afgewenteld. Zonder deze praktijk zou het leven goedkoper zijn geweest en zouden het begrotingstekort en de staatsschuld aanzienlijk minder hoog zijn opgelopen.” Van der Putten concludeert dat “zonder smeergelden veel van Italiës chronische kwalen niet zouden hebben bestaan.”
-
Lees ook
Recente reacties
- hurdsean (9-3) op Amsterdamse humor
- Tom (22-12) op Amsterdamse humor
- hannah (22-12) op Amsterdamse humor
- Recensie: Gerbrand Bakker - Boven is het stil | Ranking the Books (20-8) op Boven is het stil – Gerbrand Bakker
- Erik (18-6) op Wat is het verschil tussen een getal en een nummer?
- Henk Bakker (11-6) op De kapiteinsdochter – Aleksandr Poesjkin
- Aya JD Dürst Britt (13-5) op De laatste dood – Jevgeni Baratynski
- Recensie: Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen | Ranking the Books (14-4) op De eenzaamheid van de priemgetallen – Paolo Giordano
- Hannah (19-3) op Ekosofia
- marcy (27-2) op Zeehondjes knuppelen
Archief
» mei 2022
» april 2022
» februari 2022
» januari 2022
» december 2021
» september 2021
» augustus 2021
» juli 2021
» mei 2021
» april 2021
» maart 2021
» februari 2021
» januari 2021
» december 2020
» januari 2020
» december 2019
» september 2019
» augustus 2019
» juli 2019
» juni 2019
» mei 2019
» april 2019
» maart 2019
» februari 2019
» januari 2019
» december 2018
» augustus 2018
» juli 2018
» mei 2018
» april 2018
- » Ga naar het het complete archief
2 Responses to Italianen (1) – Corruptie