Kees ‘t Hart is een middelmatige schrijver die één geniaal boek (“Het mooiste leven…” over voetbalclub Heerenveen) op zijn naam heeft staan. Nu ‘t Hart de top van zijn literaire carriere gepasseerd is, slijt hij zijn dagen door stukjes te schrijven voor het hard uit de hemel gedonderde studentenblaadje De Groene Amsterdammer.
Kees heeft geld nodig en daarom wil hij voor de Groene graag een stukje over een film schrijven. In deze omgeving van prutserij en pretenties is het onmogelijk een “gewone” recensie te schrijven. De film moet “geanalyseerd” worden. En als er niets te analyseren valt, dan slepen we het “intellectuele” er wel met de haren bij.
Aldus toog Kees ‘t Hart aan het werk om een recensie te schrijven over “De Kameleon”. “De Kameleon” is een simpele kinderfilm, onschuldig vermaak voor de jeugd, maar voor de hoogdravende Groene kan dat natuurlijk nooit voldoende zijn. Daarom projecteerde ‘t Hart zijn eigen seksuele verlangens op de onschuldige 10-jarige kijkertjes in de bioscoop en uit deze projectie ontstond – jawel – een prachtig oedipaal conflict!
Hoe hebben wij dit ooit over het hoofd kunnen zien? Met de stad als vader en het platteland als moeder is het opeens volkomen begrijpelijk dat de tweeling Klinkhamer zo dolgraag in de moederschoot van de dorpen en weilanden wil terugkeren en een hekel heeft aan al het stadse leven. En Hotze de Roos blijkt zo geen onschuldige kinderboekenschrijver, maar een gefrustreerde vieze oude vent te zijn.
Onlangs tierde een Engelse recensente op het werk van J.K. Rowling, dat in haar ogen te eenvoudig, te zwart-wit was. Volgens mij ligt het probleem vooral bij mensen die iets te veel met hun neus in de boeken gezeten hebben. Of zij willen meer in kinderboeken zien dan er in zit, en als zij dit niet in die kinderboeken kunnen vinden, dan bedenken zij het er zelf wel bij.
Zolang deze “zoekers” voor marginale blaadjes als de De Groene schrijven is dit probleem niet zo groot en hoeven wij alleen medelijden te hebben met hun eigen (klein)kinderen.
» De jurken van Mevrouw Klinkhamer (binnenkort in het archief van De Groene?)
-
Lees ook
Recente reacties
- hurdsean (9-3) op Amsterdamse humor
- Tom (22-12) op Amsterdamse humor
- hannah (22-12) op Amsterdamse humor
- Recensie: Gerbrand Bakker - Boven is het stil | Ranking the Books (20-8) op Boven is het stil – Gerbrand Bakker
- Erik (18-6) op Wat is het verschil tussen een getal en een nummer?
- Henk Bakker (11-6) op De kapiteinsdochter – Aleksandr Poesjkin
- Aya JD Dürst Britt (13-5) op De laatste dood – Jevgeni Baratynski
- Recensie: Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen | Ranking the Books (14-4) op De eenzaamheid van de priemgetallen – Paolo Giordano
- Hannah (19-3) op Ekosofia
- marcy (27-2) op Zeehondjes knuppelen
Archief
» mei 2022
» april 2022
» februari 2022
» januari 2022
» december 2021
» september 2021
» augustus 2021
» juli 2021
» mei 2021
» april 2021
» maart 2021
» februari 2021
» januari 2021
» december 2020
» januari 2020
» december 2019
» september 2019
» augustus 2019
» juli 2019
» juni 2019
» mei 2019
» april 2019
» maart 2019
» februari 2019
» januari 2019
» december 2018
» augustus 2018
» juli 2018
» mei 2018
» april 2018
- » Ga naar het het complete archief
One Response to De Kameleon