De Duitse cinema floreert al geruime tijd op ongekende hoogte. De recentste telg aan deze succesboom is Gegen die Wand, winnaar van een Gouden Beer in Berlijn.
In Gegen die Wand komen twee Duitsers van Turkse afkomst elkaar op een dieptepunt in hun leven tegen. Ze besluiten samen verder te gaan, maar geraken alleen maar dieper in de penarie.
De eerste helft van de film vond ik zeer hilarisch, maar dat kan ook mijn afwijking zijn. Regelmatig zat ik als enige in de zaal te lachen. Het overgrote deel van het publiek (de in filmtheater Rialto gebruikelijke blanke middenklasse van 50+) had waarschijnlijk nog nooit zo veel Turken in één film gezien. En dan ook nog zo veel verschillende Turken dat geen enkel vooroordeel op allemaal tegelijk van toepassing kon zijn…
Gegen die Wand toont op meeslepende wijze de tegenstrijdigheden binnen de Turkse cultuur. Het tweede deel van de film is wat zwaarder op de hand. Even lijkt het erop dat de verhaallijnen samengeweven worden voor een happy end, maar, deze blijft uit… Voorts moet de soundtrack ook de moeite waard zijn. Vooral de kletterende cover van Talk Talk door Zinoba zou ik nog wel eens willen horen.
2 Responses to Gegen die Wand