Pelagija en de witte bulldog – Boris Akoenin

Boris Akoenin is één van de best verkopende hedendaagse Russische schrijvers. Vijf van zijn detectives zijn inmiddels in het Nederlands vertaald en aan een verfilming wordt gewerkt.

De detectives van Akoenin hebben literaire pretenties. In het nog niet in Nederland verschenen “Pelagija en de witte bulldog” probeert Akoenin de literaire traditie van Dostojevski en Gogol voort te zetten. In zijn ijverzucht om de grote negentiende eeuwse Russen naar de kroon te steken heeft Akoenin het verhaal over de witte bulldog geplaatst in een Russische provinciestad aan het einde van de negentiende eeuw. In de verhaallijn vinden we zowel “De gebroeders Karamazov” als “De dode zielen” terug.

Dat is jammer, want Akoenin kan aanmerkelijk beter detectives schrijven dan psychologische of naturalistische romans. In de eerste 200 bladzijden komt “De witte bulldog” daarom niet echt van de grond. De non Pelagija – een Russische Miss Marple – komt bij een rijke streekgenote de moord op een van haar honden, een spierwitte bulldog, onderzoeken. De vertelling blijft echter steken in gezever en tergend langzaam worden de verhaallijnen neergezet.

In de tweede deel van het boek komt Akoenin opeens helemaal los. De ene moord volgt de andere op, de spanning neemt geweldig toe en in de ontrafeling wordt de lezer keer op keer op het verkeerde been gezet en blijkt hoe ingenieus Akoenin zijn verhaal opgezet heeft.

Ik ben er nog niet uit met Akoenin – nog maar een boek van hem proberen.

    » Recensie “De staatsraad”
    » Vertaalde boeken van Akoenin bij Uitgeverij De Geus
    » Homepage Akoenin