Ik ga niet vaak naar de film, maar als ik ga speelt Colin Firth er in mee. Gisteren zat ik bij Tinker Tailor Soldier Spy, een film die ik evenwel niet om Colin Firth, maar om de auteur van het script (en het boek), John Le Carré, had uitgezocht.
Het is een klassieke spionagefilm, in de trant van Le Carré weliswaar, zonder James Bond-achtige capriolen. Le Carré’s verhalen spelen zich af tijdens de Koude Oorlog. Het zijn psychologische thrillers, zonder mooie vrouwen, dure casino’s, wilde achtervolgingen of ontploffende kerncentrales.
Tinker Tailor Soldier Spy (mooie titel!) speelt zich af in de jaren 70, en hoofdpersoon Smiley loopt er bij als Derrick, in een lange, grauwe regenjas en zo’n foeilelijke hoornen bril die tegenwoordig als bij een onbegrijpelijk wonder weer in de mode zijn. Hiermee zijn de vergelijkingen met Derrick gelijk ten einde, want de film is een spionagezaak op hoog niveau. Binnen de top van de Britse geheime dienst heeft zich een Russische mol gevestigd en het is de taak van de met pensioen gestuurde Smiley om te achterhalen waar het lek zit.
De film begint met wirwar aan scènes en clous, en ook de rest van de lange zit van meer dan twee uur is het opletten geblazen, ook vanwege de vele flashbacks. Het aantal gegadigden in de whodunnit is groot, en relevante aanwijzingen worden mondjesmaat aan de kijker gegeven. Hou er rekening mee dat je Tinker Tailor Soldier Spy twee keer moet zien.
- De Volkskrant is enthousiast
- Het Parool ook (“de spannendste scène draait om een papieren dossier en een aktetas”)
3 Responses to Tinker Tailor Soldier Spy