Toerist in eigen stad

Het was schitterend weer op mijn verjaardag. Hoog tijd om de kinderen elders onder te brengen en de stad eens met andere ogen te bekijken. Nu even geen werk, scholen en crèches. We gingen lunchen bij de Hermitage.

Voor de Hermitage aan de AmstelHet plein achter de Hermitage is een oase van rust, vlakbij het onophoudelijke geraas van de Weesperstraat. Bij deze temperaturen was de gazpacho het beste gerecht op de kaart! Let op: het terras is niet bijster groot, en de aanloop is flink, dus hou er rekening mee dat je eventueel binnen, bij café-restaurant Neva, met een plekje genoegen moet nemen.

Vervolgens bezochten we de tentoonstelling Matisse tot Malevitsj. Die is er voor de liefhebber. Matisse mag tot de grootste kunstenaars aller tijden behoren, zijn gekladder is aan mij niet besteed. Zijn jeu-de-boulespelers, die prominent in de hoofdzaal hangt, zie ik vooral als een proeve van onkunnen. Juist een schilder die alle banden met het verleden wilde doorknippen moet je blijkbaar in historisch perspectief zien.

Van Malevitsj hangt er trouwens maar één schilderij op de tentoonstelling, de voorloper van de QR code, dus de tentoonstelling had beter Matisse tot Picasso gedoopt kunnen worden. Toegegeven, dat bekt minder.

Wel ontzettend handig dat de Hermitage een audiotour aanbiedt, want die gaat niet alleen over de lopende tentoonstelling, maar ook over de voormalige bestemming van het pand: het diaconessenhuis Amstelhof. En wat een schitterend gebouw is dat toch!

SpanjerHierna wilde we dineren aan de Prinsengracht, maar het schamele terras van De Bolhoed, drie miniscule tafeltjes tussen wat geparkeerde auto’s en een woonboot, was helemaal bezet. Gelukkig was even verderop bij Spanjer wel plek. Het maakt niet uit waar je zit aan de gracht, als je maar ergens in de lome zon een beetje kunt lummelen. De keuken was beroerd, maar het stekje ideaal.

Als toerist in eigen stad wil je ook het avondprogramma volledig benutten. In The Movies draait momenteel de 68-jaar oude klassieker Casablanca. Mocht je nog niet verslingerd zijn aan deze film, hol naar de bioscoop! Wat een film! Zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt. Onmogelijke liefde, oorlog, verzet, onmacht, corruptie, heroïek, exotiek en muziek: elke seconde boeit. In zwart-wit vanaf het grote doek: wie houdt het droog als de Marseillaise wordt ingezet tegen Die Wacht am Rhein? Een absolute must-see!