Aan het werk

Gisteren presenteerde de PvdA een rapport over “Integratie en immigratie”. Voorzitter Schelto Patijn werd hierover door de NRC geïnterviewd:
 
“Vindt u de multiculturele samenleving een vooruitgang ten opzichte van de nationale culturen?“
“Ja, ik vind het een grote vooruitgang. Er is geen muur om Nederland. Er is het ene multiculturele festival na het andere. En iedereen vindt het doodnormaal. Lees de kranten, zie de toneelstukken, de voetbalelftallen, de acteurs, Shouf Shouf Habibi, al die fantastische dingen die we meemaken, de schrijvers, de dichters.“
 
Een vreemd antwoord van Patijn. Hij zegt namelijk helemaal niet waarom de dingen die hij noemt nu een vooruitgang vormen. Engels toneel uit de zestiende eeuw (Shakespeare) betekende ook een vooruitgang voor het Nederlandse toneel, zonder multiculturele samenleving. In 1974 en 1978 speelde het Nederlands Elftal de finale op een WK. Zo ver is ons multiculturele elftal nog niet gekomen. Bij de film Shouf Shouf Habibi worden meisjes voor hoer uitgescholden en in Utrecht werd een bioscoop verbouwd. Is dat vooruitgang? Natuurlijk kunnen allochtonen in Nederland goede acteurs, schrijvers en dichters zijn. Maar zijn ze per definitie beter dan de autochtone? Wat is hier dan de vooruitgang?
 
Dat de multiculturele samenleving zo in het brandpunt van de aandacht staat bewijst volgens mij alleen maar dat er niet bepaald sprake is van vooruitgang. Er is sprake van frictie en van problemen. Is eerwraak, vrouwenbesnijdenis, segregatie en racisme vooruitgang?
 
Wat Patijn hopelijk bedoelt is dat de multiculturele samenleving een verrijking vormt voor de nationale cultuur. Maar dat is nogal subjectief. De één vindt het prettig om de keuken uit de hele wereld te kunnen proeven, naar flanerende Surinaamse of Marokkaanse meiden te kijken, een Turks groentenboertje op de hoek te hebben of van gastvrijheid van Oosteuropeanen te genieten, terwijl de ander zich ergert aan de geur van knoflook in de bus, schrikt van groepjes donkere jongens op straat en verlangt naar de tijd dat de taxichauffeur nog Nederlands sprak en de weg wist.