Even weg en dan dit…

Terwijl ik vorige week even op vakantie was, vonden er direct een paar ingrijpende gebeurtenissen plaats. De betrokkenen zouden zich waarschijnlijk koest gehouden hebben, als ik op mijn post was gebleven…

Onder zware druk van de despotische regimes Frankrijk en Duitsland, is vorige week namelijk het Stabiliteitspact officieel ten grave gedragen. Of het Stabiliteitspact nu een “strak korset” was en een “negatieve invloed op de Europese economie” had of niet, het verwerpelijke van dit opmerkelijke EU-besluit is dat de Europese Commissie in het verleden niet te beroerd was om kleine EU-landen als Portugal of Ierland bij een oplopend begrotingstekort op de vingers te tikken, maar nu dit euvel de “gerenommeerde” landen Frankrijk en Duitsland treft, is het pact “dom en star” en dient er soepel mee omgesprongen te worden.

De hint is duidelijk: als klein EU-land heb je niets in te brengen en dien je je braaf te voegen naar alle EU-wetjes. Als je als groot land in de problemen komt, volgt er even een duaaltje, waarna de wetten aan jouw problemen aangepast worden.

Extra kwalijk is voor Nederland (als percentueel grootste netto-betaler aan de EU-begroting) dat er jaarlijks miljarden euro’s betaald moeten worden om zich vervolgens te laten schofferen. Het oude EU-ideaal (“samen sterk en solidair”) is verworden tot “graaien wat binnen je bereik ligt”.

Tegen dit donkere gesternte moet volgend jaar een Europese grondwet aangenomen worden. Eén die strak en streng zal zijn voor Europese dreumesen, één die oprekbaar en flexibel geïnterpreteerd zal worden door de Europese vreemdgangers Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittanië, Spanje en Italië.

Nederland moet zich serieus afvragen of de baten van de EU nog wel afwegen tegen de kosten. Een Unie met Noorwegen en IJsland kan ook heel interessant zijn!