Kyoto Protocol

NRC Handelsblad – Opinie, donderdag 21 maart 2002

Kyoto Protocol

Het redactioneel commentaar (NRC Handelsblad, 8 maart) over het Kyoto Protocol bevat slecht onderbouwde beweringen en suggesties.

Allereerst wordt beweerd dat de kans dat het Kyoto Protocol in werking treedt klein is. De feiten zijn dat in november j.l. in Marrakech alle landen, uitgezonderd de VS, akkoord zijn gegaan met de uitvoeringsregelingen voor het Protocol en dat naast West-Europa ook Japan en Nieuw Zeeland hebben aangegeven het Protocol te zullen ratificeren. Samen met Rusland en de Oost-Europese landen (die financieel voordeel hebben bij ratificatie) kan daarmee reeds voldaan worden aan de voorwaarden voor het in werking treden. Dat kan dus zelfs zonder Australië en Canada, waar ratificatie nog onderwerp vormt van politiek debat.

Vervolgens wordt gesuggereerd dat implementatie van het Protocol zal leiden tot economische krimp. Volgens de laatste IPCC rapportage (2001) lopen de schattingen van de economische gevolgen voor Europa uiteen van 0.1 tot 0.8 procent lager BNP in 2010 dan zonder het Protocol (bijvoorbeeld 27.2 procent in plaats van 28 procent toename van het BNP tussen 2000 en 2010). In deze analyses is nog uitgegaan van Amerikaanse deelname terwijl zonder de VS de implementatie voor de andere industrielanden aanzienlijk goedkoper wordt.

Voorts wordt gesteld dat er nog steeds onenigheid bestaat over de relatie tussen broeikasgassen en klimaatverandering. Feit is dat er inmiddels een zeer brede wetenschappelijke consensus bestaat (zie de laatste IPCC rapportage) dat de mens het grootste deel van de al opgetreden klimaatverandering heeft veroorzaakt.

Tenslotte suggereert het artikel dat het Protocol vanwege zijn marginale milieu-effect geen zin heeft. Door het afhaken van de VS is de milieu-effectiviteit inderdaad sterk verminderd. De waarde van het Protocol is echter niet zozeer gelegen in milieuwinst op korte termijn, maar in het mogelijk maken van effectieve stappen in de toekomst.

Het bestempelen van het Kyoto Protocol als een dood paard is niet alleen onjuist, maar getuigt ook van een gebrek aan zorgvuldige beoordeling. Klimaatverandering is een ingewikkeld vraagstuk met grote risico’s, waarvoor wel degelijk oplossingen bestaan, maar waarvoor een lange adem en internationale samenwerking nodig is. Gokken op beheersing van de bevolkingsgroei, aanpassen aan klimaatverandering en VS leiderschap is in dit perspectief een riskante strategie.

Marcel Berk, Bert Metz, Detlef van Vuuren, RIVM

Copyright: NRC Handelsblad