Al enkele jaren ettert in Nederland de discussie over de inkomens van managers in de publieke en de non-profitsector. Regelmatig blijkt dat zij meer verdienen dan onze minister-president, die in feite de zwaartse overheidsfunctie uitvoert. Als argument vóór die hoge inkomens wordt soms genoemd dat het anders niet mogelijk is om goede managers uit het bedrijfsleven aan te trekken.
Gisteren zegt het NRC daarover in een redactioneel commentaar: “Mensen uit het bedrijfsleven kunnen goed werk verrichten bij de overheid. Hun inbreng kan verfrissend zijn. Maar zij kunnen niet eisen dat hun inkomen bij de overheid vergelijkbaar is met de salarissen in het bedrijfsleven. Meestal hebben zij al genoeg geld bijeengegaard om zich van een redelijke levensstandaard te verzekeren. Dan kunnen zij een voorbeeld nemen aan hun collega’s uit het bedrijfsleven in het kapitalistische Amerika. Die gaan niet uit winstbejag naar de overheid. Zij worden uit dank voor de economische successen die ze hebben kunnen behalen minister of directeur van een publieke instelling, waarbij ze een fractie verdienen van hun eerdere inkomen. Dat zij hun publieke baan als een eer beschouwen en daar niet meteen veel geld voor eisen verbetert de moraal van hun werknemers.”
2 Responses to Zakkenvullers