Hier volgt een vertaling van de column “Een zwangere minister” van Natalja Radoelova:
Ik was zo onvoorzichtig om op mijn weblog een foto te publiceren van de nieuwe minister van Defensie van Spanje. De minister was zwanger, in de zevende maand. En soldaten salueerden naar ‘hem’. Het was op zich een mooie foto en in zekere zin zelfs symbolisch: weg met oorlog, lang leve de demografische groei, lang leve onze toekomst etcetera. Maar dan in Spanje. Op mijn weblog begon iets onvoorstelbaars. Mijn landgenoten raakten verbijsterd bij het zien van de buik van Carmen Chacon (zo heet de minister). Sommige mannen begonnen te schreeuwen: “Aanstaande moeders moeten thuis zitten en aan hun kind denken. Zij begaan een misdaad als zij dat niet doen!” Blijkbaar denken sommige mannen dat als een vrouw niet in een donkere kamer opgesloten zit en niet van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat zit te mediteren “Ik ben zwanger, ik ben zwanger, ik ben zwanger” dat zij er dan nooit in zal slagen een gezond kind op de wereld te zetten.
Ook sommige vrouwen raakten van slag: Hoe kan zij een parade afnemen als zij er zo bijloopt?” Het kan zijn dat deze sommige vrouwen moeite hebben te begrijpen dat het ook interessant kan zijn om carrière te maken in een interessante toestand. Maar uiteindelijk is zwangerschap geen teken van beroepsmatige onkunde. En wat maakt het uit dat haar lichaam er wat anders uitziet? Carmen leidt immers niet de troepen ten aanval. Het is een stuk gemakkelijker om de succesvollen te benijden, dan toe te geven dat je zelf geen succes hebt.
Andere lezers vrolijkten mij juist op. Zij vroegen glimlachend aan de verbolgen reageerders: “Kunnen jullie uitleggen waarom het zo slecht is om een zwangere minister van defensie te hebben? Even daargelaten dat dat niet strookt met jullie persoonlijke vooroordelen?” Er waren een hoop van deze reacties met een knipoog. Ik denk zelfs meer dan van die schuimbekkende reacties als “Die Spanjaarden zijn gek geworden!” Ik weet nog goed dat vier jaar geleden de verhoudingen heel anders lagen. Als ik vier jaar geleden op mijn weblog schreef dat “zwangerschap geen ziekte is” dan stak er een storm van kritiek op. Dat betekent dat er toch iets veranderd is in onze maatschappij. Natuurlijk is het nog vrij lastig om je in Rusland een vrouwelijke minister van defensie voor te stellen, laat staan een zwangere minister. Maar we hebben inmiddels tenminste begrepen dat het niet iets verschrikkelijks is. Succes!
6 Responses to Een zwangere minister