Hier volgt een vertaling van de column “Met het hoofd of met het hart?” van Natalja Radoelova:
Elk echtpaar houdt een flinke hoeveelheid ruzievoorwendselen achter de hand. De een heeft het vuilnis niet buiten gezet, de ander heeft tegen haar schoonmoeder over de telefoon niet de juiste toon aangeslagen. De een heeft de ficus te veel water gegeven, de ander heeft ervoor gezorgd dat het kind uitgegroeid is tot een model-egoist. Kortom, het huwelijksbootje loopt voortdurend tegen de rif van de sleur aan en moet laveren totdat er een uitkomst is.
Maar er zijn ook situaties waarin compromissen niet mogelijk zijn. Bijvoorbeeld presidentsverkiezingen. “Ik ben voor Obama”, zei een vriendin van me uit San Francisco, Larisa, tegen haar man Maksim, “dat is een innemende gezinsman”. De kersverse republikein Maksim snaterde: “En hoezo is McCain geen gezinsman? Hij heeft alleen al zeven wettige kinderen!” Maar Larisa, trouwens geen echte democrate, had allang ontdekt dat McCain zijn eerste vrouw in de steek gelaten had nadat zij een auto-ongeluk had gehad. En daarmee was het lot van de grijsharige senator uit Arizona beslist. “Een verrader”, vatte Larisa samen, “een gemeen en onbetrouwbaar persoon. Geen enkele fatsoenlijke Amerikaanse vrouw zal op hem stemmen.”
Wat stuitte dit Maksim tegen de borst! Hij duwde zijn vrouw de verkiezingsprogramma’s onder de neus: “Die Hussein van jou laat onze economie in de soep draaien, we raken aan de bedelstaf!” Hij haalde de biografieën van de kandidaten op: “John is een oorlogsheld, hij is krijgsgevangene geweest, hij is gemarteld en kan nu zijn armen niet meer boven zijn hoofd tillen.” Maar Larisa was onbuigzaam. Die oorlog, OK… en dat van zijn armen was nog tot daar aan toe, maar een voor het altaar gegeven huwelijksgelofte inttrekken, dat was van een andere orde. “Wat is dit allemaal?”, kookte Maksim van woede. “Je hebt zelf gezegd dat de politiek van McCain je wel aanstond.” Larisa gaf hem gelijk: “Dat heb ik inderdaad gezegd. Maar toen wist ik nog niet dat hij zijn verminkte vrouw had ingeruild voor een achttien jaar jonger ding.” Maksim raadde aan haar hoofd eens te gebruiken. Larisa antwoordde dat ze met haar hart stemde.
“We praten al een week niet met elkaar”, vertrouwde Larisa mij over MSN toe, toen haar vroeg hoe het er mee stond. “Mijn man blijkt hoerenlopers en overspeligen de hand boven het hoofd te houden.” “Ik ben benieuwd wat ze nog te mekkeren heeft als God verhoede de vijand bij Amerika voor de deur staat”, zei Maksim over de chat. “Eens kijken hoe die schoonheid van een Obama ons land verdedigt.” Sindsdien heb ik hun beiden niet meer op MSN gezien. Ik hoop dat alles OK is.
» Головой или сердцем? (Наталья Радулова) – Ogonjok 46 – 2008
» Alle columns van Radoelova